بیانیه مطبوعاتی جامعه بهائیان ایران[۱]
بطوری که هموطنان عزیز کم و بیش مستحضرند در ضمن مطالب اشتباه و در نتیجه گمراه‌کننده‌ای که گهگاه در مورد دیانت بهائی و بهائیان در رسانه‌های جمعی منتشر میشود. الفاظی مانند “رؤسا” و" سران بهائیت" بکار برده میشود، که نشان دهنده ناآگاهی یا سوءنیت نویسندگان این مطالب درباره چگونگی تشکیلات و نحوه اداره امور داخلی جامعه بهائی است. از آنجا که چنین عناوین و مقام‌هایی به طور کلی در فرهنگ جامعه بهائی نه مصداق دارد و نه مورد بدینوسیله توجه هموطنان عزیز بخصوص آن زمره از ارباب قلم را که وظیفه خود را ارجمند و خدمت خویش را راست و درست می‌خواهند، به توضیحات ﻻزمی جلب می‌نماید:
در دیانت جهانی بهائی، اصوﻻً هیچ مقام فردی روحانی یا اداری که دارنده آن مقتدرتر یا با نفوذتر از سایر اعضاء جامعه و صاحب اختیاراتی خاص باشد، وجود ندارد. فی‌المثل در دیانت بهائی مقام‌های روحانی نظیر آنچه در سایر ادیان، موجود و حکمفرماست و به صاحبان آن امتیازات خاص می‌دهد مطلقاً وجود ندارد زیرا دیانت بهائی اصوﻻً طبقاتی نیست و بالأخص فاقد طبقه روحانی است.
هدف دیانت بهائی “وحدت عالم انسانی” است که در آن همه افراد بعنوان اعضاء جامعه برخوردار از حقوق عادلانه برابرند و هر کس بقدر استعداد و طاعت و اشتیاق خود می‌تواند سهمش را در خدمت بهمنوعان خویش در سراسر جهان صرفنظر از ملیت، نژاد، اعتقاد یا فقر و غنا ادا کند.
مناسب است در این مختصر درباره تشکیلات اداری جامعه بهائی توضیح داده شود.
وقتی به تشکیلات اداری بهائی از حیث شکل ساختمان نظر افکنده شود، یک هرم هندسی است که قاعده‌اش را جمیع اعضای جامعه می‌سازند. این اعضاء در هر جا ساکن باشند، اعم از ده یا شهر، وقتی عده افراد بالاتر از بیست و یکساله‌شان به بیش از نه نفر بالغ شد، از طریق انتخابات آزاد و با آراء مخفی و بدون تبلیغات از بین خود نه نفر را بعنوان اعضاء محفل روحانی محلی برای مدت یکسال انتخاب می‌کنند. هر محفل در حوزه خود استقلال محلی داخلی دارد و از طریق مشاوره و رأی اکثریت، تصمیمات خود را در باب امور جامعه محل خود از قبیل تربیت اخلاقی و آموزش حرفه و تحصیلات و فرهنگ و بهداشت و خیریه و ترقی احوال جامعه اخذ، و به کمک اعضاء جامعه‌اش اجرا می‌کند.
در رأس این محفل‌های روحانی محلی، در هر کشور، محفل روحانی ملی آن کشور قرار دارد که باز اعضاء آن نه نفر از بین تمام بهائیان ذی رأی (بیست و یکساله به بالا) آن کشور با آراء مخفی و آزاد و بدون تبلیغ و تعیین نامزد انتخاباتی، نمایندگان نقاط مختلف، باز برای مدت یکسال، انتخاب میشود. محفل روحانی ملی بهائیان هر کشور در کلیات عهده‌دار هماهنگی و ارتباط امور است.
در رأس کلیه محافل روحانی ملی بهائی، در سراسر جهان،" بیت‌العدل اعظم الهی" قرار دارد که اعضای نه گانه‌اش را اعضای محافل روحانی ملی با آراء مخفی و آزاد و بدون تبلیغ و تعیین نامزد انتخاباتی از بین جامعه بهائی دنیا برای مدت پنجسال بر می‌گزینند. (انتخاب سه درجه‌ای)
هیچ‌یک از اعضای این محفل‌های محلی یا ملی یا بیت‌العدل اعظم از نظر شخصی، صاحب‌امتیاز یا اختیار خاص نبوده و تنها جمعشان، مادام که عضو محفل یا بیت‌العدل باشند، عهده‌دار اخذ تصمیم و اجرای وظایف و مسئولیت‌هایی است که در بالا گفته شد.
اینهاست حقیقت تمام درباره اصول روحانی بهائی و تشکیلات اداری این آئین که ناچار به اختصار رفت.
در حالی که بعضی ناآگاهان یا بدخواهان نسبت باین آئین یزدانی و پیروانش انواع افترا و بهتان روا می‌دارند و بخصوص در انتشارات رسانه‌های جمعی، مقام‌های موهوم “رؤسا و سران بهائی” را گوشزد می‌سازند و با احتراز از صدق و خلوص، بدینوسیله شاید می‌خواهند به مقاصد ذیل برسند:
۱– جامعه آگاه و هشیار و معتقد بهائی را فریب‌خورده نشان دهند و “رؤسا و سران” را مقصر جلوه دهند. یعنی دلسوزی ریاکارانه.
۲– چون می‌دانند که افراد بهائی، بستگان، دوستان و آشنایان فراوان غیر بهائی از ادیان متنوع دارند که با عقاید و سلوک و رفتارشان نیک آشنا هستند و کذب این‌گونه افتراها، چنانچه به کل افراد جامعه نسبت داده شود زودتر آشکار خواهد شد و ﻻاقل مورد پذیرش این عده از هموطنان مطلع و منصف قرار نخواهد گرفت، باز مقام‌های موهوم “سران و رؤسا” را مورد تهمت قرار می‌دهند، نه کل جامعه را.
به همین مناسبت از کلیه هموطنان اندیشمند و منصف که هنوز از عقاید و افکار بهائیان و آرزوها و تلاشهایشان برای رسیدن به “وحدت عالم انسانی” اطلاع صحیح و موثقی ندارند انتظار دارد خود با تماس مستقیم با هموطنان بهائی جویای حال گردند و از حقیقت افکار و عقاید آنان مطلع شوند تا دریابند آنچه از طریق برخی نویسندگان و گویندگان غیر مطلع یا مخالف یا دارندگان اطلاعات خلاف و ناقص تاکنون عنوان گردیده است تا چه اندازه دور از انصاف و عدالت بوده است.
آیا دفع بخشی از این ستم‌ها را جز از اهل‌قلم که به زیور انصاف و اطلاع و شهامت اخلاقی آراسته باشند، میتوان انتظار داشت؟
[۱] [این اعلامیه در حدود تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۵۹ صادر گردید.]
این سند در وب‌سایت «خانه اسناد بهائی ستیزی در ایران» در دسترس است.
